Verder op weg of terug naar het begin?

De dagen vliegen voorbij. Verder op weg of terug naar het begin?
Nadat we 's morgens vroeg uit Meridian vertrokken (met onze eigen 'Ford Mustang')) vlogen de kilometers (of liever de mijlen) aan ons voorbij. We hadden een lange 'interstate-day' oftewel een overbruggingsdag, kilometers maken naar Atlanta. Dus 's middags vermoeid aangekomen bij de Day's Inn in de buurt van Atlanta en eventjes opgefrist bij het zwembad. Daarna ergens eten en dan maar weer op tijd naar het bedje toe.
De planning voor ons dagje Atlanta bestond uit het bezoeken van CNN en het Coca Cola Museum. Daarvoor moesten we wel helemaal midden in Atlanta zien te komen (downtown) en dat lukte wonderwel redelijk goed. De tours bij CNN begonnen al om 9 uur 's morgens en die van Coca Cola pas om 10.00 uur, dus eerst naar CNN. We konden om 10.00 uur mee. Eerst door de security check, waar de handtas van Hanny grondig werd geinspecteerd. De tandenstokers moesten worden ingeleverd en konden na de tour weer opgehaald worden. Wat viel de tour ons tegen! Onze tourguide raffelde alles af en was uiterst ongeinteresseerd, je moest strikt bij de groep blijven (don't step out of the line) en geen rare dingen doen, want je werd meteen tot de orde geroepen. Tenslotte liep er nog een beveiliger achter de groep om je 'op te jagen' en in de gaten te houden. Het stelde allemaal ook bar weinig voor, veel te veramerikaanst. We hadden onze buik er al snel van vol, dat wilden we niet meer. Dus Coca Cola viel af, omdat we daar ongeveer hetzelfde verwachtten. Op aanraden van een stel uit Indiana zijn we toen maar naar het Georgia Aquarium gegaan, waar we begonnen met een echte onvervalste, maar ook weer veramerikaanste, dolfijnenshow (a la Dolfinarium). Wel leuk om te zien. Na de show de rest van het Aquarium bekeken, waar we al met al toch wel een paar uurtjes mee kwijt waren. We zagen mooie vissen, maar ook lelijke en als extra hadden ze nog een expositie van allerlei kikkers. We hebben ons best vermaakt. In de loop van de middag zijn we weer verder gereden en kwamen we uiteindelijk in Macon uit. Daar hebben we in het begin van de avond nog even lekker rondgewandeld en we vonden het een heel leuk stadje. Sfeervol en mooie gebouwen. De dag daarop naar Savannah en daar wilden we toch wel graag een beetje dicht bij het centrum zitten. Dus 's avonds via internet nog snel een hotel downtown geboekt voor een in onze ogen schappelijk prijsje (weliswaar boven ons gebruikelijke budget, maar daar krijg je wel wat voor terug, zo bleek later). Het nadeel van een hotel vooraf boeken, is dat je het naderhand maar moet zien te vinden en dat lukte niet al te makkelijk, ook al hadden we de routebeschrijving. Het is hier ook allemaal zo groot en de afstanden zijn dus allemaal anders dan we gewend zijn. Maar uiteindelijk zijn we toch op de plaats van bestemming terecht gekomen, de Oglethorpe Inn in Savannah. Een mooie suite met slaapkamer en een aparte keuken en living, luxe hoor! Sfeervol en anders dan anders. Om verder zoeken en parkeerproblemen te voorkomen dachten we er slim aan te doen om met de bus downtown te gaan. Nou dat hebben we geweten, heen bijna drie kwartier en terug dik een uur. Savannah is een leuke stad maar wel toeristisch. Ook hier weer rondgewandeld maar het weer was grillig en onweer dreigde. Net in de bus terug rond half vier 's middags begon het te regenen. 's Avonds lekket japans gegeten. We moeten zeggen dat we dit jaar toch wel heel gevarieerd eten hier (chinees, italiaans, grieks, mcdonalds, applebees en nu dus japans). Daarna nog frozen yoghurts geproeft met sample cups, waarna we als zuinige hollanders maar besloten hebben om niets te kopen (de samples waren al genoeg en onze schadepost van 26 dollar moet er ook nog op de ene of andere manier uitkomen).
We worden stilletjes aan wel luier hoor! Vanmorgen hadden we er moeite mee om om half acht al op te staan en zo pas rond half negen zaten we aan een heerlijk en voor amerikaanse begrippen luxe breakfast in ons sjieke hotel. Daarna naar Wormesloe plantation gereden, waar we heerlijk een paar uurtjes rondgewandeld hebben, heel rustgevend en romantisch, zo met zijn tweetjes. Tussen de magnoliabomen gedrapeerd met spanish moss en wat troffen we daar zelfs nog aan: 'the witch of Wormesloe' met haar bezemsteel, alles overziend vanuit het raampje van haar huisje (knibble knabble knousje, who's eating from my housje). In de loop van de middag hebben we nog een klein stukje gereden en zijn we uiteindelijk terecht gekomen in Richmond Hill, een plaatsje net onder Savannah. Eventjes weer bij het zwembad, maar de dreigende onweerswolken en de kleine regendruppeltjes hebben ons naar binnen gedreven. Dadelijk weer lekker ergens eten en morgen weer vroeg op om richting Okefenokee Swamp te rijden. Verder op weg!

p.s. Eus, hoe is de operatie verlopen? Alles goed hopen we.